Kimsin sen?

Bazen konuşmanın da bir anlamı kalmıyor, “kimsin sen” diyemedikten sonra. Çünkü biliyorsun ki saçma bir durum içerisindesin ve karşındaki de, hiçbir sıfatı olmasa bile senin arkadaşın. Ama bir yanın diyor ki;

- Kim ya bu?

Ne demek kim, tanıyorsun işte, arkadaşın, hatta "sevgilin".

Sonra tekrar soruyorsun kendine;

- Tanıdığım kişi ile, beni şu lanet duruma sokan, sinirlerimi bu kadar bozan aynı kişi mi?

Durmuyorsun, kendinle sohbet etmeye devam ediyorsun, hatta

- Dur ya, bir bira açayım

Diyorsun. Sohbet daha da koyulaşıyor. Tekrar soruyorsun;

- Kim ulan bu adam, kim?

Çirkinleşmeye başlıyorsun,çirkinleştikçe büyüyorsun, omuzların genişliyor. Sonra;

- Dur ya, bir şarkı açayım

Diyorsun. Açıyorsun da. Dinlerken daha da sinirleniyorsun. Sinirlendikçe de sesin yükselmeye başlıyor. Tekrar soruyorsun;

- Kimsin sen? Kimsin ki, beni bu kadar sinirlendirebiliyorsun?

Diyorsun. Biraz daha kabarıyorsun sinirden. Bu sefer de boyun uzamaya başlıyor. Başlangıçta o ufacık olan bedeninle tuvalete gitmek için kalktığında kapılardan geçemez hale geliyorsun.

Sonra birinden mesaj alıyorsun. Uzun zamandır konuşmadığın ama eksikliğini tamamlamak için farkında olmadan devamlı çaba gösterdiğin, hiç başarılı olamadığın biri. “Kimsin sen” diye sinirlendiğin kişi hakkında bir soru soruyor, "nasıl gidiyor ilişkiniz" diyor. Cevap veremiyorsun bir süre, sonra da;

- Konuşmadık

Diyorsun sadece. İçinde bulunduğun durumu anlatmana gerek kalmıyor, anlıyor canının sıkkın olduğunu. Onunla mesajlaşırken ağlıyorsun, ağladıkça da küçülmeye başlıyorsun. Çünkü biliyorsun ki, seni tek anlayan, sen üzgün olduğunda, ne kadar uzakta da olsa seninle üzülen ya da mutluluğunu paylaşabildiğin bir tek O var. Ve O'nu hiç tam olarak yanına getiremeyeceğini, elde edemeyeceğini de biliyorsun. Bunları düşündükçe omuzların daralıyor, eski çelimsiz bedenine geri dönüyorsun. Mesajlaşmayı bitirip yatağına yürüyorsun. Evinin kapıları yüksek, yatağın geniş geliyor.

- Ne güzel, eskisi gibi

Diyorsun ve uykuya dalıyorsun.

Sabah bambaşka bir insan olarak uyanıyorsun. Artık sinirli değilsin. “Kimsin sen” demiyorsun çünkü kim olduğunu biliyorsun ama UMURSAMIYORSUN. Artık mutlusun.

Çünkü UMURSAMAZSIN.

UMURSAMAYACAKSIN.

UMURSAYACAKLAR.

Ve sen sadece güleceksin, eğleneceksin, tıpkı eskisi gibi. Ama O’nu düşüneceksin. O, mesajlaştığın kişiyi.